مقدمه :
با توجه به برخي مسائل كه افراد در طي مراجعه به پزشك با آن روبهرو هستند گاهي اتفاق ميافتد كه يك شخص نسبت به معالجهي پزشك خود گلايهمند است كه براي اشخاص مبهم است كه آيا بابت معالجهي پزشك كه مدنظر بيمار نبوده ميتواند طرح شكايت كند يا نه؟ مانند زماني كه پزشك در عمل جراحي با گرفتن رضايت از بيمار يا ولي قانوني او موجب مرگ يا نقص عضو بيمار شده آيا پزشك ضامن ديه و تلف هست يا اجازهي بيمار يا ولي قانوني او ايجاب ميكند كه آنها حقي در مورد شكايت از پزشك نداشته باشند يا اينكه برائت را كه پزشكان مطرح ميكنند در صورت اشتباه دكترا مانند آنجايي كه فيالمثال دكتر در عمل جراحي وسيلهاي را در شكم بيمار جا بگذارد آيا رضايت بيمار موجب ميشود كه اشتباه دكتر بيجواب باشد و نتوان طرح شكايت كرد؟ و اينكه پزشك اگر به صورت رايگان معالجه كند و در اين حين خساراتي وارد كند آيا مسئول است يا كه جواب خوبي را نبايد با بدي داد؟
فصل اول
تعريف مسئوليت مدني:
هر شخص بايد پاسخگوي آثار و نتايج اعمال خويش باشد و هر فرد كه موظف به تدارك خسارات به ديگري باشد ميگويند در برابر او مسئوليت مدني دارد. و مسئوليت مدني نوعي مسئوليت حقوقي است.
مباني مسئوليت مدني:
نسبت به مباني مسئوليت مدني دو نظريه وجود دارد:
الف- نظريه تقصيير
ب- نظريه ايجاد خطر
الف- نظريه تقصير: وجود رابطهي علييت بين تقصيير و ضرر است. فاعل زيان وقتي مسئول است كه مرتكب تقصيير شده باشد و بايد دلايل اثبات آن را بياورد. در مسئوليت قراردادي معمولاً اثبات عدم انجام تعهد براي اين منظور كافي است. ولي در مسئوليت قهري تقصيير هميشه برخلاف اصل است و نياز به اثبات دارد.
در مسئوليت قهري ريشهي اين مسئوليت پيمان بين او و زيان ديده نيست بلكه تخلف از تكاليف قانوني است كه براي همه وجود دارد. مانند سرعت غير مجاز راننده كه باعث خسارت به عابر ميشود.
ب- نظريهي ايجاد خطر «مسئوليت بدون خطر»
ملاك در مسئوليت بدون خطر رابطهي عليتي است كه بين فعاليت شخص و زيان وارده به شخص ديگري وجود دارد. فايدهي اين نظر اين است كه با حذف تقصيير از زمرهي اركان مسئوليت مدني دعاوي جبران خسارت آسانتر به مقصود ميرسد.
خطاي شغلي
تعريف خطاي شغلي: خطايي كه در هنگام انجام حرفهي معين به وجود ميآيد كه غالباً تجاوز از روش فني متعارف مطابق اصول مسلم آن شغل است.