در اواخر دهه چهل شمسي در درگيري اهالي اين شهر با مأموران ژاندارمري موسوم به امنيهها تمامي اهالي پاسگاه كشته شدند. اين سال مبدأ محاسبه بسياري از. قايع در اين شهر به حساب ميآيد. اين شهر گرچه متشكل از طوايف گوناگوني از روستاهاي اطراف است ولي مردمان آن با يكدلي و صميميت در كنار هم زندگي ميكنند و بيش از دو دهه اخير هيچ نزاع طايفهاي گزارش نشده است. متأسفانه در زمان رژيم پهلوي مردمان اين ديار نيز از تبعيض نژادي در امان نمادند؛ و چندين برابر ساكن فعلي اين شهر به شهرهاي عراق بويژه بغداد، علي شرقي و علي غربي، و استان دباله كوچ كردند. علاوه بر اين هزاران تن از ساكنان اين شهر و حومه به مركز شهرستان يعني دهلران مهاجرت نمودهاند. همچنين بسياري از كردان اين منطقه بيش از دهها سال است كه در منطقه آبدانان سكونت دارند. همچنين اهالي اين شهر در مركز استان ايلام نيز اقليت عمدهاي را تشكيل ميدهند كه كردالي ناميده ميشوند و اكثريت شهرك سرتاف را تشكيل ميدهند. صرف نظر از اين حالت هزاران نفر از ساكنان منطقه در طول دهههاي اخير به شهرهاي مهم استان خوزستان (مانند دزفول، انديمشك، اهواز، خرمشهر، آبادان) كوچ كردهاند. همچنين بسياري از اهالي اين شهر به اميد يافتن زندگاني بهتر به كلان شهرهايي مانند تهران و كرمانشاه و اقليتي نيز به اراك و كرج مهاجرت نمودهاند. تعداد كل مهاجران هشتاد ساله اخير را بين ۷۵هزار الي ۱۰۰هزار تن تخمين ميزنند. در حال حاضر بنا به گفته شهردار اين شهر در بهمن ۹۰ وسعت اين شهر بالغ بر ۱۱۴ هكتار ميباشد. پارك جنگلي ملت به وسعت ۶ هكتار در شمال اين شهر و در دامنه تپههاي زيبايي واقع شده است بخشي از اين پارك اخيراً به تفرجگاه مردم تبديل شده است. پارك بعث از پاركهاي زيباي اين شهر در سال ۱۳۷۲ تأسيس شده است. همچنين در سال ۱۳۷۴ پارك شهيد حسين فهميده در اين شهر احداث شد.
بيشينه دماي اين شهر ۴۰ و كمينه آن ۵- درجه سانتيگراد است.
مردم اين شهر به زبان كردي شاخه پهلهاي تكلم ميكنند. در زمان جنگ ايران و عراق اين شهر پذيراي هزاران آواره بويژه مهاجران دهلراني بود و ادرات شهرستان دهلران در اين شهر مستقر شد. فاصله شهر زيباي ميمه اتا اين شهر كمتر از ۲۷ كيلومتر ميباشد. در سال ۱۳۸۶ شهر پهله مدتي به دليل پايين آمدن سطح آب چشمه با مشكل كمبود آب روبرو شد و از طريق تانكرهاي سيار به اين شهر آبرساني ميشد تا اينكه در همان سال با طرح آبرساني لولهاي اين مشكل شهر حل شد.
پيشينه
ظاهراً نام اين شهر همريشه با پَهلَوْ و پارت است كه يكي از معاني آن شهر ميباشد. شهر امروزي پهله در قديم جزئي بود از سرزمين پهله (جبال، كوهستان زاگرس) و احتمالاً به همين خاطر نام پهله بر روي آن ماندهاست.
در جنگ ايران و عراق شهر پهله آسيب فراوان ديد و پس از بازسازي نام آن كه پس از انقلاب اسلامي به زرينآباد تغيير يافته بود مجدداً پهله شد.
ديدنيها
شهر پهله در دشتي با شيب ملايم به سوي رود دجله قرار دارد. ديدنيهاي شهر و پيرامون آن:
رود ميمه كه در شهر جريان دارد.
رشته كوه كبيركوه (در پانزده كيلومتري شمال پهله)
قله كلاوندي (۱۷۱۶ متر) در ده كيلومتري شمال خاوري شهر
امامزاده سيدفخرالدين در ۱۲ كيلومتري شمال بهله
امامزاده سيد حسني (فرزند سيد فخرالدين) در فاصله ۱۳ كيلومتري شمال بهله
امازاده سيدنصرالدين در ۱۶ كيلومتري
امامزاده سيد ابراهيم (فرزند محمد باقر) كه در ۷ كيلومتري پهله و در مسير قلعه شياخ قرار دارد.
امامزاده محمد و بي بي زينب در ۷ كيلومتري غرب شهربهله ساختمان اين امامزاده كه شكل مخروطي ويژهاي دارد مربوط به دوران سلجوقي است. قلعه شياخ (شياق، شياخ) در غرب چهله كه مربوط به ۱۹۰۰ سال قبل است. قلعه زنجيره در جنوب غرب شهر بهله خرابههاي باستاني مسير جاده بهله- دهلران باغات زيباي گوراب و ميمه بارك جنگلي ملت به مساحت ۶ هكتار در دامنه كوههاي شمالي شهر.