ونك

ونك شهري است در بخش مركزي شهرستان سميرم استان اصفهان ايران.اسناد و مداركي دال بر اين موضوم مي باشد كه اقوام اوليه ساكن در اين شهربه تهران مهاجرت كرده و نام ونك تهران نيز بر گرفته از اين شهر مي باشد.مردم اين شهر افراد خونگرم و با پشتكاري هستند كه در طول تاريخ چند صد ساله اين شهر افتخارات شگرف راكسب كرده اند.يكي از بارزترين خصلت مردم اين شهر تصعب خاصيست كه نسبت به زادگاه خود دارند.شهر ونك در ۱۹۰ كيلومتري اصفهان و در ۳۳ كيلومتري شهرستان قراردارد داراي آب و هواي معتدل كوهستاني مي باشد از جاهاي ديدني اين شهر عبات از ۱- امامزاده زيدبن علي در ۱۷ كيلومتري جاده ونك به سميرم ۲- امامزاده معصومه خاتون در ۲ كيلومتري غرب شهر ۳- چشمه ناز ونك و منطقه شمس آباد ۴- سد كمانه ۵- مناطق ديدني ديگر كه شامل مناطق كشاورزي مي باشد عبارت از ۱- عقدك ۲- سرتنگ ۴- چمه ۵- نخودان ۶- حنا علي شاه ۷- جسور ۸- مندك و سهران ۹- و اطراف خود شهر نام شهر به قولي برگرفته شده از گونه درختان جنگلي فراوان بنام ون (ون زار) مي باشد كه در نهايت به ونك تبديل گرديده است . در لغت نامه مرحوم دهخدا وكتاب فرهنگ معين عنوان روستائي با بيش از سه هزار سكنه از توابع شهرستان سميرم، استان اصفهان آمده است با وجود سنگ نوشته ها وسابقه تاريخي، دلالت بر قدمتي تا يكهزار سال پيش را دارا مي باشد .با عنايت به موقعيت جغرافيايي و قرار گرفتن ونك و مزارع آن در دامنۀ سلسله جبال زاگرس، آب و هواي اين منطقه متنوع و معتدل مي باشد. مزارعي كه در ارتفاعات بالاتر واقع شده اند داراي هواي سردتر و آنهايي كه در كف دره ها هستند هواي گرمتري دارند. شهر ونك و مزارع شمس آباد، تنگده (تنگدم)، حنادر و كشتنگان از نقاط گرمتر و مزارع نخودان، كمانه، چمه، اسفراهان و جسور از مناطق سردتر هستند. در نقاطي از دالانكوه و كوه بالا كه نسا هستند در بيشتر سالها غير از سالهاي خسكسالي، برف هر سال، برف سال پيش را مي بيند. در سالهاي قبل از ورود يخ و يخچال به ونك، در گرماي تابستان، مردم مشتري برف يخچال هاي كوه بالا بودند؛ عده اي برفها را با اره مي بريدند و مقداري از گياه چويل را (براي عطر خوب آن) كنارش مي گذاشتند و بر چهارپا حمل مي كردند، آنان زمان رفت و برگشت را طوري تنظيم مي كردند كه بتوانند حدود ساعت ۱۱ صبح قبل از شدت يافتن گرماي تابستان برف سرد را به بازار بياورند و به فروش برسانند. آنهايي كه در تابستان برف و شيره خورده اند و همچنين كشاورزاني كه در مزارع حنادر و كشتگان در گرماي تابستان گندم درو كرده اند بيشتر از ديگران خنكي آن برفها را در ذايقۀ خود حساس مي كنند. با توجه به كشاورزي بودن منطقه، نياز به نصب دستگاههاي هواشناسي در چند نقطۀ منطقه احساس مي شود. انتظار مي رود ادارۀ كل هواشناسي استان از بذل هر نوع مساعدت به اين منطقۀ محروم دريغ نورزد.