بيانيه مشترك انجمنهاي تخصصي دندانپزشكي بريتانيا در مورد برخي درمانهاي دندانپزشكي زيبايي نظير استفاده از روكش و لامينيت (ونير)
دكتر وحيد رواقي
استاديار سلامت جامعه، دانشكده دندانپزشكي بيرمنگام انگلستان
انجمنهاي تخصصي دندانپزشكي بريتانيا با صدرو بيانيه مشتركي در مورد عواقب شيوع درمانهاي تهاجمي دندانپزشكي زيبايي مانند استفاده از روكش و لامينيت (ونير) هشدار دادند. اين بيانيه كه در مجله انجمن دندانپزشكي بريتانيا منتشر شده است با جمعآوري شواهد علمي عواقب درمانهاي زيبايي را به طور مفصل توضيح داده است. نويسندگان كه همگي از استادان شناخته شده دندانپزشكي و سردبيران انجمنهاي تخصص دندانپزشكي بريتانيا هستند در اين بيانيه نگرانيهاي خود را اين گونه ابراز كردهاند:
«مجبوبيت درمانهاي دندانپزشكي زيبايي به دليل شرايط اجتماعي و گسترش رسانهها رو به افزايش است. اشتياق براي دست يافتن به آنچه ادعا ميشود «لبخند ايدهآل» است قابل درك است؛ اما با توجه به خطرات جدي درمانهاي تهاجمي دندانپزشكي زيبايي نظير استفاده از روكش و ونير (لامينيت) لازم است اين اشتياق مورد بازنگري قرار گيرد.
متقاضيان چنين درمانهايي بايد كاملا مطلع و آگاه شوند كه دستكاري غيرضروري بافت سالم مينا و عاج دندان (به منظور درمانهاي زيبايي) ميتواند به عصب دندان آسيب زده يا يا در دراز مدت سلامت لثه را بخطر بياندازد، بويژه در صورتي كه بيمار در سنين جواني باشد.
اصل صداقت و شفافيت با بيماران در حرفه پزشكي ايجاب ميكند به متقاضيان درمانهاي زيبايي دندانپزشكي گفته شود كه از بين بردن بافت سالم دندان بدون تبعات جانبي براي سلامت آنها نيست و منجر به تضعيف ساختار دندانها ميشود. درمانهايي نظير سفيد كردن دندانها (بدون تراش دادن آنها) و يا استفاده از ترميمهاي همرنگ دندان در عين حال كه اثرات تخريبي كمتر بر دندان ميگذارند ميتوانند به خوبي خواستههاي بيماران را برآورده كرده و از اينرو گزينه جايگزين مناسب تري هستند.
انجمنهاي دندانپزشكي ترميمي، پروتز، اندو و اطفال بريتانيا معتقدند اگرچه برخي درمانهاي تهاجمي دندانپزشكي زيبايي ميتوانند فوائدي براي بيماران داشته باشند اما در عين حال ميتوانند به تخريب و از بين بردن دندانهايي بيانجامد كه پيش از درمان كاملا سالم بودهاند. اين مساله از لحاظ اخلاقي، قانوني و هم چنين پزشكي نگران كننده است. چرا كه بسياري از تبعات منفي درمانهاي دندانپزشكي زيبايي در صورت استفاده از جايگزينهاي كم خطرتر هنگام برنامه ريزي براي درمان و ارائه آن قابل پيش گيري است».